Yüreğimizi hangi yarınlara kodladık
Hangi sokakta yitirdik umutlarımızı…
Sloganlara alıştık Kudüs gözlü çocuk
Katliamlara alıştırıldık…
Oysa içim acıyor, Kudüs gözlü çocuk…
İçim yanıyor…
Gencecik mü’min bedenler düşüyor manşetlere…
Her birinde seni gördüğüm yiğitler.
Ben yıkılıyorum…
Acılarımı harflere yüklüyorum,
Taşıyamıyor
Kudüs gözlü çocuk…
Ellerimi Gazze’ye uzatıyorum
Yetişemiyor…
Hayata kapanıyor onca umut dolu göz
Ben kirpiklerinden asılıyorum hayata
Sense açmıyorsun gözlerini inadına…
Ellerimde ellerinden kalan sıcaklık
Kudüs gözlü çocuk
Ellerimden taşlara uzanan yol…
Hiç bırakmadığım gibi hala
Bir yanım…
Zamansız düşler değil bizimki
Kudüs gözlü çocuk…
Kuru laflar,
Hissedilmeyen yangınlar hiç değil…
Bir bebeğin gülüşünde doğar annenin yarınları
Ve bir bebek ağladığında
Hele ki göçüp gittiğinde
Öyle masum, öyle sessiz
Susar anne ve kaybolur kelimeler
İfadeye yetmez hiçbir lügat…
Susar anne ve anlatır gözler…
Konu: Kudüs gözlü çocuk... 
Salı Eyl. 01, 2009 2:43 pm